تاثیر روابط پدر با رشد روانی فرزندان

فرآيند رشد و تكامل كودكان تحت تأثير كاركردهاي مختلفي قرار دارد. ارتباط پدر و فرزند سهم به‌سزايي در اين‌خصوص دارد.
فرزندان خانواده با دلسوزي و رفاقت والدين خود آرام مي‌گيرند و شادي بر لبانشان نقش مي‌بندد اما لذت از زندگي هنگامي بيشتر مي‌شود كه پدر با وجود كمبود وقت و حضور كمرنگ‌تر در خانواده، از شيوه ارتباطي مؤثر و مثبتي برخوردار باشد.
الگوپذيري از والدين يكي از خصوصيات فرزندان است. به همين دليل والدين بايد ناگزير بر رفتار خود كنترل بيشتري داشته و
با آگاهي رفتار كنند زيرا فرزندان خانواده نه تنها از نقش آنان تقليد مي‌كنند بلكه همواره تحت تأثير رفتار والدين خود قرار گرفته و دچار تغيير روحيه مي‌شوند.
جمله «نخست پدر باشيد و سپس دوستي همراه» يكي از مهم‌ترين انديشه‌هاي روانشناسان است كه همواره بر آن تأكيد شده است. به اعتقاد بسياري از روانشناسان ارتباط ميان فرزند با پدر نقش به‌سزايي در رشد جسماني و رواني آنان دارد به همين دليل صرف وقت و كيفيت مكالمات رد و بدل شده بين اين دو نفر، با نتايج مثبتي در تربيت فرزندان همراه است.
كودكان و نوجوانان همواره اخلاق و ويژگي‌هاي رفتاري والدين خود را مقايسه مي‌كنند و در جمع آن را قضاوت و نتيجه‌گيري مي‌كنند بنابراين يكي از توصيه‌هاي روانشناسان به پدران آن است كه همواره خود باشند و از خود، رفتاري متفاوت با خانه در جمع نشان ندهند.
برخي پدرها هنگامي كه در ميهماني، محل كار يا جمعي دوستانه قرار مي‌گيرند، فردي كاملاً متفاوت مي‌شوند و اخلاق و رفتارهايي كاملاً مثبت پيدا مي‌كنند اما اين مسئله موجب سلب اعتماد شده و بين فرزند و والدين فاصله مي‌اندازد.
پدرها لازم است همانگونه كه به فرزند خود در جمع دوستانش احترام مي‌گذارند و شايد با جملاتي محبت‌آميز براي فرزند خود در مقابل اطرافيان ارزش قائل مي‌شوند، در جمع خانوادگي نيز فرزندان خود را محترم بشمارند و با آنها به نرمي و مهرباني صحبت
كنند.
احترام به فرزند در خانواده، برقراري ارتباط دوستانه و سرشار از ملايمت، كمك به حل مشكلات با صبر و شكيبايي و درك فرزندان از سوي پدر تأثير به‌سزايي در فرآيند رشد و نمو آنان دارد و حتي به رشد هوش اجتماعي آنان كمك مي‌كند.
اين در حالي است كه بي‌احترامي به كودكان بخصوص در جمع دوستان، اعتمادبه‌نفس فرزندان را سلب كرده و بسياري از توانايي‌هاي او را محدود مي‌كند.